Γεώργιος Λαμπελέτ
| Γεώργιος Λαμπελέτ | |
|---|---|
| Γέννηση | 24 Δεκεμβρίου 1875[1] Κέρκυρα |
| Θάνατος | 31 Οκτωβρίου 1945[2] Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Σπουδές | Ωδείο της Νάπολης |
| Ιδιότητα | διευθυντής ορχήστρας, συνθέτης[3], μουσικολόγος, μουσικός παιδαγωγός και κριτικός[3] |
Ο Γεώργιος Λαμπελέτ (Κέρκυρα, 24 Δεκεμβρίου 1875 - Αθήνα 31 Οκτωβρίου 1945) ήταν Έλληνας συνθέτης και μουσικοκριτικός, μικρότερος αδελφός του Ναπολέοντα Λαμπελέτ, επίσης συνθέτη, από τη μουσική οικογένεια Λαμπελέτ. Έγραψε κύκλους τραγουδιών, χορωδιακά και οργανικά έργα, καθώς και μουσικοθεωρητικά πονήματα, σχετικά με το εθνικό στοιχείο στην ελληνική λόγια και δημώδη μουσική. Στις μέρες μας Θεωρείται ένας από τους πρωτεργάτες της Εθνικής Μουσικής Σχολής.
Ο Λαμπελέτ έλαβε τα πρώτα του μαθήματα μουσικής από τους γονείς του και στη συνέχεια ανώτερη μουσική εκπαίδευση στο ωδείο S. Pietro a Majella της Νάπολης (1895-1901). Επιστρέφοντας στα πάτρια δίδαξε μουσική στη Βαρβάκειο Σχολή, ενώ για ορισμένα χρονικά διαστήματα ανέλαβε καθηγητική και διευθυντική θέση στο Ωδείο Πειραιώς. Με το πόνημά του Εθνική Μουσική, ο Λαμπελέτ οραματίζεται τη δημιουργία μιας «εθνικής μουσικής», πρεσβεύοντας την άντληση μουσικών ιδεών από την μουσική παράδοση της χώρας, στα πρότυπα αντίστοιχων συνθετών της δυτικής Ευρώπης. Την εθνικά στοχευμένη άποψή του συμμερίζεται και το περιοδικό Κριτική, το οποίο εκδίδεται περί το 1903. Ο ίδιος μάλιστα χρημάτισε εκδότης του μηνιαίου περιοδικού Μουσικά Χρονικά (1928-29), όπου αναλύει τη σκέψη του σε μια σειρά από άρθρα.
Αν και το μεγαλύτερο μέρος της μουσικής του έχει χαθεί, στα σωζόμενα έργα διαφαίνεται η ιδιάζουσα αισθητική του, όπως αυτή προκύπτει κυρίως μέσα από εναρμονίσεις δημώδων τραγουδιών. Έντονο είναι το τροπικό στοιχείο, αλλά και οι ευφάνταστες ενορχηστρώσεις, στοιχεία μιας μανιέρας που προσδίδουν μια «ελληνική» χροιά και μεταφέρουν τον ακροατή σε παραδοσιακά στιγμιότυπα της Ελλάδας των αρχών του 20ού αιώνα. Μελοποίησε πολλά παιδικά ποιήματα του Ζαχαρία Παπαντωνίου.[4]
Ως κριτικός της τέχνης —και δη της μουσικής— ο Λαμπελέτ υπήρξε πολέμιος της «δυτικοποίησης» της τέχνης, όπως τουλάχιστον την αντιλαμβανόταν στα έργα της Σχολής των Επτανήσων. Εξάλλου, υπήρξε για δεκαετίες σθεναρά αντίθετος στον διορισμό του Γ. Νάζου (και αργότερα του Μ. Καλομοίρη) ως διευθυντή του Ωδείου Αθηνών, στάση με την οποία εξωθήθηκε εν πολλοίς στο καλλιτεχνικό περιθώριο της εποχής του.
Δείτε[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Λεωτσάκος Γ., λήμμα Γ. Λαμπελέτ, The New Grove Dictionary of Music and Musicians, Λονδίνο 1990
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb148339258. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ (Αγγλικά) Library of Congress Authorities. Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. no2006063781. Ανακτήθηκε στις 28 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général» (Γαλλικά) Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι.
- ↑ Μελοποιημένο ποίημα "Τσιριτρό" από το 3ο κεφάλαιο του βιβλίου Τα Ψηλά Βουνά του Ζαχαρία Παπαντωνίου.
|