Γιώργος Μπάτης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γιώργος Μπάτης
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Γιώργος Μπάτης (Ελληνικά)
Γέννηση1885[1][2]
Μέθανα
Θάνατος10  Μαρτίου 1967[2]
Πειραιάς
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Ιδιότητατραγουδιστής και συνθέτης
ΌργαναΜπαγλαμάς και φωνή
Είδος τέχνηςλαϊκό τραγούδι και ρεμπέτικο

Ο Γιώργος Μπάτης (πραγματικό όνομα: Γιώργος Τσώρος, Παλιά Λουτρά Μεθάνων, 1885 - Πειραιάς, 10 Μαρτίου 1967), γνωστός και ως Γιώργος Αμπάτης, ήταν Έλληνας μουσικός. Ήταν ένας από τους πρώτους και σημαντικότερους μουσικούς του ρεμπέτικου καθώς επίσης και γνωστός μάγκας του Πειραιά. Είχε μεγάλη αγάπη για τη μουσική και διατηρούσε σημαντική συλλογή μουσικών οργάνων. Είχε πέντε μπουζούκια, δύο μπαγλαμάδες, ένα μισομπούζουκο, μια κιθάρα και μια ρομβία-λατέρνα.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε το 1885 στα Παλαιά Λουτρά του δήμου Μεθάνων και σε ηλικία 8 ετών μετακόμισε οικογενειακώς στον Πειραιά.

Στα μέσα της δεκαετίας του ΄20 άνοιξε χoροδιδασκαλείο το οποίο ονομαζόταν «Κάρμεν». Εργάστηκε ακόμη ως πωλητής αυτοσχέδιων φαρμάκων κατά του πονόδοντου, περιπλανώμενος οδοντογιατρός, μικροπωλητής και ενεχυροδανειστής. Το 1931 άνοιξε ένα καφενείο, το «Ζώρζ Μπατέ», το οποίο αποτέλεσε ένα από τα λίκνα του ρεμπέτικου. Στο καφενείο του σύχναζε και ο ποιητής Ναπολέων Λαπαθιώτης.

Τη δεκαετία του ΄30 ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη μουσική και συνεργάστηκε στενά, με τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Στράτο Παγιουμτζή και τον Ανέστο Δελιά σχηματίζοντας την τετράς την ξακουστή του Πειραιώς. Το 1932 ο Γιώργος Μπάτης κάνει τις πρώτες ηχογραφήσεις των κομματιών του, λίγο πριν από το Μάρκο Βαμβακάρη ο οποίος το ίδιο έτος ηχογράφησε τα ''Αράπ Ζεϊμπέκικο'' (οργανικό) και ''Καραντουζένι''. Δεν άφησε μεγάλη δισκογραφία (μόλις 17 τραγούδια), διότι όπως και πολλοί άλλοι μεγάλοι ρεμπέτες της εποχής (Βαγγέλης Παπάζογλου, Ανέστος Δελιάς, Γιοβάν Τσαούς κ.α.) σταμάτησε να ηχογραφεί το 1936 επειδή αρνείτο να υποβάλλεται στη λογοκρισία από το καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά.

Πέθανε στις 10 Μαρτίου το 1967 και θάφτηκε αγκαλιά με τον αγαπημένο του μπαγλαμά, όπως ο ίδιος είχε ζητήσει. Κηδευτηκε στο Νεκροταφείο της Αναστάσεως του Κερατσινίου και μετά από 3 χρόνια τα οστά του μεταφέρθηκαν στην γη των προγόνων του τα Μεθανα.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]